Dag 10: 💝 Florence 💝 ⛪️ Basilica San Miniato al Monte ⛪️

9 juni 2019

Toen we vorige week de hop-on-hop-off tour deden heeft Hans een mooi kerkje op de berg gezien en een waterval. Die wil hij nog wel bekijken. Dus de stad in, naar de overkant van de Arno via de Ponte alla Caraia. We lopen zo naar de overkant om de zinderende zon te ontwijken.

Langs de Ponte Santa Trinita en de Ponte Vecchio komen we bij de Piazza dir Santa Maria Soprana. Daar even voorbij lopen we via de Via de’ Bardi de wijk San Niccolò in. Halverwege de straat is er een Pinkster-dienst in de Chiesa di Santa Lucia dei Magnoli. Hans kan het niet nalaten om de deur te openen ... het gezang verstomd .... de deur valt dicht en Hans zegt tegen mij: “Ook apart ... doe ik de deur open, klinkt er een belletje binnen!” 😂😂🤣🤣. Grapjas 😂😂😂🤣🤣🤣.

We lopen verder de ons wel bekende Via die San Niccolò in. In een muur bij een groot huis (nummer 54) zien we een soort raampje dat weg heeft van een brievenbus, buchette del vino genoemd. 

De ‘raampjes’ waren bedoeld voor de verkoop van wijn. De grote heren die de palazzi bewoonden, hadden vaak ook uitgestrekte wijngaarden op het platteland. De wijn die daar geproduceerd werd, werd in de cantina (kelder) van de palazzi opgeslagen, zodat de bewoners het hele jaar door over een flinke wijnvoorraad konden beschikken. De rijke heren zouden echter geen rijke heren zijn als ze geen commerciële functie voor deze voorraden bedachten. Ze beschikten immers over zoveel wijn dat ze die met alleen feesten en partijen nooit tot de laatste druppel op konden drinken.

We lopen de trappen va de Scalea del Monte alla Croci op richting het Piazzale Michelangelo. Puffend van de warmte kopen we een fles verkoelend water bij de Bar Play en klimmen we verder de berg op naar de Chiesa San Salvatore al Monte. Een prachtige kerk torend boven de stad uit.

We lopen de kerk in en. Op bordjes aan bij versperringskoorden staat dat we stil moeten zijn want op de bovenverdieping is een dienst bezig. Wel mooi met dat gezang van de priesters.

We bewonderen de binnenkant van de kerk en genieten van de koelte. 

Op het kerkhof, dat helaas niet toegankelijk is, liggen veel beroemde schrijvers, politici en kunstenaars begraven. De watervallen hebben we (nog) niet ontdekt op deze hoogte.

We dalen te trappen van de kerk af naar het Piazzale Michelangelo. Dat gaat sinds de beklimming van Il Duomo nog steeds moeizaam. Denk dat ik een van mijn spieren in mijn linker bovenbeen overbelast of beschadigd heb😢🙄🤪. Ik zeg tegen Hans “Die trappen heb ik nu wel gezien. Zullen we gewoon de weg aflopen?”. “Oké, dan zien we ook eens iets anders.”

Onderaan de eerste haarspeldbocht van de Viale Giuseppi Poggi zien we twee trappen, de linker naar de rozentuin (dat kennen we al) en de rechter naar ... tja geen idee eigenlijk. We kiezen voor de rechter. Op een gegeven moment hoor ik het kletteren van water. “Hans, hier zijn de watervallen!” Hans kijkt en zegt “Nee, ik bedoel geen fontein maar zag echt naar beneden stromen water.” We lopen verder naar beneden en ja hoor, de watervallen. Een fonteinenpartij verdeeld over drie hoogtelagen. Prachtig! Het zijn de Fontane delle Rampe del Poggi, een beetje zoals de Grotta Grande in de Boboli-tuinen. Onze vriendjes willen hier persé op de foto.

We dalen verder af en lopen via de andere kant van Via di San Niccolò naar de Enoteca BevoVino. Daar hebben we eerder wat gedronken. Dit keer gaan we lunchen. Ze hebben een vega-versie van het traditionele Toscaanse gerecht Pappa al Pomodoro (broodsoep) die ik natuurlijk bestel. Verrukkelijk !! 

Hans kiest voor kipspiesjes met gegrilde groenten en gebakken rozemarijn aardappelschijfjes. Wijntje erbij, de traditionele keuken en mooi weer ... top toch?

Na de lunch lopen we naar de Ponte della Gracie om de Arno over te steken. “Els, kijk! Zit daar nou een ijsvogel op het randje onder de kade??” Hans probeert hem dichterbij te halen met zijn camera ... en, inderdaad! Een ijsvogel. Dus het bruine water van de Arno is zo vuil nog niet ... beverratten, grote zilverreigers en nu ook al een ijsvogel .... hoe bijzonder.

Nog napratend over deze bijzondere waarneming lopen we door de stad. Een dag in Firenze zonder een ijsje te hebben genomen, is geen dag in Firenze. De stad heeft vele ijssalons, maar volgens de echte Italianen is Gelateria Vivoli de beste van de stad, zelfs van het land! Heeft zelfs het certificaat van uitmuntendheid 2015-2019 gewonnen. 

We komen binnen in een oud maar gezellig pand. Geen hoorntjes te zien maar gewoon kartonnen ijsbakjes. Ik bestel twee ijsjes met drie bolletjes: Crema, Chocolatte con noci en Yoghurt. 

We gaan aan een tafel achterin de zaak zitten. Een Engelse vrouw en haar dochter vragen of ze bij ons aan tafel mogen zitten. Natuurlijk mag dat en we raken gezellig aan de praat.

We vervolgen onze weg, het is inmiddels over vieren, en lopen naar het station. De kaartjesautomaat werk niet meer op munten maar op bankkaarten. Die aan de overkant gelukkig wel. Het is overvol op her perron. De tram komt er aan en we stappen er in. Een overvolle tram die ons richting het appartement brengt .... tenminste dat dachten we .... de tram gaat compleet de andere kant uit. Bij de eerstvolgende halte stappen we uit. En we lopen het hele eind naar het appartement.

Daar aangekomen pakken we een verfrissende douche, lezen nog wat en vertrekken om 18.30 uur richting I Templari, ja voor de derde keer al. De gerechten zijn ook erg lekker daar. Als we binnen stappen worden we weer hartelijk verwelkomd. Nu nemen we plaats in het eenvoudige deel van het restaurant. We denken dat ze wegens Pinksteren niet veel gasten verwachten want het tweede nieuwere deel is dicht. Ook de grote baas is er niet.

Hans bestelt een pasta met zeevruchten en ik weer pasta met peer. 

Na het eten vraagt het meisje of we nog Dolce of Caffè willen. Is van het huis. Oké dan dus ik bestel een cappuccino voor Hans en een espresso voor mezelf. De koffie wordt geserveerd en het meisje komt met een glazen potje ... Panacotte ... huisgemaakt ... deze moeten jullie toch geproefd hebben. Ook van het huis.

Nu zijn we niet zo van de toetjes dus .... nou ja oké ... willen ook niet onbeleefd zijn .... we nemen een hap .... mijn God, wat is dàt lekker zeg !!!! De pannacotta’s in Nederland vinden we niks maar deze ..... hemels!!!

Terug in het appartement pakken we vast de koffers en drinken nog een laatste glas wijn uit San Gimigniano. Want morgenochtend om 09.00 uur staat de taxi voor de deur.

🌞Una bona giornata al sole 🌞