Nordhorn | Dag 8

Onze laatste vakantiedag. Gisteravond het grootste deel gepakt en vanmorgen nog het restantje. Ontbijten in restaurant MahlZeit om de hoek. Daar moet je wel reserveren want ze kopen in aan de hand van het aantal gasten. Goed bezig! Ze hebben overigens ook een drive in … nog nooit gezien bij zo’n restaurant… Goed ontbijtbuffet overigens en heel vriendelijke bediening.

We gingen op weg naar het natuurgebied Zwillbrocker Ven net over de grens bij Groenlo en Eibergen. Een prachtige wandeling van zo’n 7 km rond het ven. Bij de eerste vogelkijkhut zagen we aan de overkant de meeuwen op het meeuweneiland en daarvoor de flamingo’s slapend op één poot. Het was net te ver om een goede foto te maken. Al was het alleen maar om de sfeer wand scherp krijgen zou toch niet lukken. Wel leuk om te zien.

We struinden verder op zoek naar beestjes. Nu had ik mijn macrolens niet bij me maar wel m’n zoomlens. Benieuwd of ik nog een beestje scherp kan krijgen🙈. Toch gelukt🥳.

 Foto: grote populierenhaan.

Op een gegeven moment stuitten we op een tweede vogelkijkhut die de flamingo’s van iets dichterbij liet zien. Toch maar een poging voor een sfeerfoto gedaan.

Wel grappig om flamingo’s hier in Europa te zien. Nu had ik ze een baar jaar geleden met een bootuitje van mijn werk ook al zien vliegen over het Flevomeer.

We liepen verder en Hans spotte een kleine eikelboorder! Die had ik nog nooit eerder gezien laat staan op de foto gezet. Toch maar weer een poging wagen met m’n zoomlens. Moet zeggen, niet ontevreden 😊. En hij stapte parmantig over de stengel van een vlierbloesem.

Foto: kleine eikelboorder

Na de wandeling zouden we in Lochem gaan lunchen maar het werd toch Zutphen 😊. Binnendoor rijdend en van de omgeving genietend kwamen we in Zutphen aan. We liepen naar het centrum op zoek naar een restaurant.

We passeerden de oude vleeshal uit 1454. De deuren stonden open en we gluurden naar binnen. Er stonden allemaal tafels in theateropstelling. Een dame zei ons dat we gerust binnen mochten komen. We stapten binnen in, zoals zij zei, de Middeleeuwen. Ze vertelde over de geschiedenis van het pand. Na de functie vleeshal kreeg het pand de functie van gerechtshof. Een afbeelding van hoe dat was staat nog achterin op de muur. Er was een plafond aangebracht en daarboven hielden ze de gevangenen tot hun berechting of executie. In de muren bovenin zaten gaten waar toen en nu ook vogels in nesten. De eieren en ook de vogels worden door de slecht gevangenen opgepeuzeld🫣.

Daarna, toen gerecht en gevangenis werden gescheiden, kreeg de hal de functie van stadhuis. Later is het stadhuis verkast naar een, vinden wij, afzichtelijk gebouw met koperen gevel. De vleeshal had geen functie meer en verpauperde. 

Op 1 stem na, gesloopt of behouden, werd het pand onder leiding architect Kuijper gerestaureerd en in oude stijl heropgebouwd. Gelukkig maar! Het plafond werd eruit gehaald en het oude schip kwam weer tevoorschijn. Een plaatje om te zien!

We liepen verder, bekeken de menukaarten van de diverse restaurants en kozen voor een Marrokaans restaurant. Het was inmiddels 15.45 uur geworden, dus werd het een vroeg avondmaal. Een mooi restaurant, goed eten en heel vriendelijke bediening. 
Heerlijk meze schotel met linzensoep, gebakken peer met sesam, bladerdeeg hapje met spinazie en kaas, bladerdeeg hapje met pikante kaas, gegrilde groenten, couscous, verschillende sausjes mmmmmmm.

We liepen Zutphen door richting de parkeerplaats en maakten nog wat sfeerfoto’s waaronder een gedicht van Henk Gombert op een witte muur van een oud pand.

Mooi en voldaan reden we terug naar huis. Gelukkig reed Hans want ik werd overvallen door een ongekende vermoeidheid en werd pas weer wakker in Houten🫣😵‍💫😴We pakten de spullen uit en nog geen twee uur later lag ik alweer op bed en viel als een blok in slaap. 🥺😴