Bacharach | dag 2

Hans is vanmorgen naar het dorp gereden om brood te halen. Hij verwachtte wel een uur weg te zijn. Binnen een half uur was hij weer terug met brood gelukkig.

Na het ontbijt vertrokken we te voet om een rondwandeling te maken richting Burg Stahleck. Vlakbij ons appartement ging de route al naar rechts over het veld richting de wijnbergen. Op de rand daarvan kregen we een fantastisch uitzicht over de Rijn, waar we wel even bij stil stonden.

De route vervolgde langs de rand van het veld en langs het dorp. Onderaan het dorp zagen we een mooi bloemrijk veld met veel beestjes. En ja hoor, mijn eerste Sint Jansvlinder op de foto kunnen zetten. Super!

Het pad daalde af door het bos. Plots zag ik een ree overschieten. Hans zag haar net te laat, maar niet getreurd want er volgde nog een tweede die hij wel zag. Het ging zo snel dat we te laat waren voor een foto.

Al afdalend kwamen we in het dorp terecht en even verderop, na Pipo een Italiaans restaurant, vervolgde de weg door een schattig hofje met prachtige vakwerkhuizen.

In een van de tuinen hoorde we allerlei geluiden. Het klonk of iemand een lied neuriede. Even goed gekeken en het bleek een papegaai in een kooi te zijn, grappig.

Even tegenover het hofje lag het pad naar boven naar de burcht. 100 trappen omhoog.🙀 Nou dat moest ik wel even in delen doen. Af en toe uitrusten want in een keer redde ik dat niet. K.corona ..

Boven gekomen wemelde het van de kinderen die incheckten voor een vakantie. Het is namelijk een jeugdherberg. We genoten van het uitzicht onder het genot van een beker witte wijn. Ja zo hoort dat hè. Deden ze in de Middeleeuwen ook.

Na de wijn vervolgden we onze weg naar het stadsdeel Neurath. Bezweet en voldaan van een prachtige wandeling, namen we een douche en gingen even later met de auto naar beneden om een hapje te eten.

We streken neer op het terras van hotel-café Burg-Stahleck, tegenover de Sint Peter, een overigens prachtige kerk.

We genoten van de witte wijn en het eten. Achter ons zat gezelschap van drie personen. Ze spraken, althans twee ervan, goed Duits maar ze bleken Engelsen te zijn. We vroegen ons af hoe de combinatie was.

Na het eten genoten we nog van de zwoele avond in de tuin en natuurlijk kwam Eddie even zijn knuffels scoren en kwam Jurgen vragen waar we zoal geweest zijn.