Bacharach | dag 3

Vanmorgen lagen er twee tomaten en een komkommer op onze tuintafel. Jurgen had die geplukt en ons geschonken. Zo lief!

Na het ontbijt reden we naar Oberwesel waar Hans een stadswandeling had uitgezet. Ik dacht nou, daar hoef ik geen wandelkleren en -schoenen voor aan. We parkeerden de auto op een parkeerplaats langs de Rijn. Kosten € 4,- per dag. Lachertje toch?

We liepen over het spoor, onder de stadspoort door op zoek naar het startpunt. Net als Bacharach is het dus geen vlak plaatsje, maar ligt ook tegen de bergwand aan. Klauterend door pittoreske smalle straatjes kwamen we aan de voet van de berg. Een geitenpad leidde ons omhoog waardoor we over een soort groene muur boven het dorp langs kwamen te lopen. Schitterend uitzicht op de verdedigingstorens, de Martinskirche en de Rijn. 
 

Via een prachtige poort kwamen we door een soort ereboog over het Romantischer Weinlehrpfad bij een oude stadsmuur uit. Nog meer klim- en klauterwerk 🫣, maar zeker de moeite waard.
De weg vervolgde weer naar beneden naar de stadsmuur. Via doodenge troostredes kwamen we op de muur terecht en liepen een aantal honderden meters verder voor we weer bij het beginpunt uitkwamen.

We reden verder naar het uitzichtpunt over de Lorelei aan de overkant van de Rijn. Dat heeft een terrasje waar we wat kunnen eten en drinken. Via spannende omhoog lopende wegen kwamen we bij het uitzichtpunt aan, de Loreleyblick Maria Ruh. We parkeerden onze auto naast een Mini cabriolet. De mensen die net ingestapt waren, vertelden ons dat het restaurant gesloten is. Dat is balen zeg. Wel even naar het uitzicht gekeken wat we overigens niet zo bijzonder vonden.

We reden terug en kwamen nog een uitzichtpunt tegen. Filmhausgarten stond er op het bordje maar wel met een mes en vork erbij. Hans draaide om en reed de parkeerplaats op. Nou het had zo moeten zijn zeg. Een veel mooiere plek dan Maria Ruh en wie zagen we daar … de mensen uit de Mini.

We bestelden bij het houten winkeltje. Een rosé en een Weissburgunder van Weingut Knab een Flammkuchen klassiek en een Flammkuchen Birnen und Honig. Verrukkelijk! Ook het uitzicht trouwens.

Een man kwam eten brengen bij het tafeltje naast ons. Hij had een Engels accent. Toen hij wegliep zei Hans “Dat is die man van gisteren. Ik zie het aan zijn red neck. Haha. Ik ging nog twee wijntjes halen en vroeg of ik de Heimat dose ook kon combineren: 3 witte en 3 rosé wijnen. Geen probleem. De twee wijntjes mocht ik ook later betalen want ik had alleen maar een pas bij me.

Toen we de wijn op gingen halen en betalen hoorden we man en vrouw Engels praten. Ik vroeg of ze gisteren in Bacharach waren. Ja, antwoordde hij want daar wonen we. Mijn volgende vraag was of ze bij Burg Stahleck waren met zijn moeder. Ze keken ons verwonderd aan en inderdaad. Ze waren het. Wat een toevalligheden vandaag zeg!

Nagenietend van de dag reden we terug naar het appartement, waar we nog lang van de zwoele avond genoten.