Dag vijf - Drie dalen route

Vandaag wilden we een beetje vlak rijden omdat het zo warm was. Na een kilometer of vijf langs de Vils gereden te hebben, zagen we een leuk houten bruggetje dat over de Vils het bos in leidde. Maar nog steeds langs het water. Ik stelde voor om dat pad te nemen in plaats van asfalt. En, langs het water is het immers altijd vlak toch? Nou, ff niet. Vergaten dat we andere fietsen hebben, hoger en met smallere banden ... Dus op het losse grind op een stijl stuk, 15 meter voor de top, slipten we en kwamen tot stilstand. Opstappen ho maar. Dus een stukje lopen maar.

Een kilometertje verder kwamen we weer op de route en vervolgden de, toch wel stijgend, de weg. Op een gegeven moment kwamen we op een driesprong. Geen bordjes, linksaf naar Tannheim. Hé daar komt de route langs. Mens wat een geklim. Waar is de rivier gebleven, riep ik naar Hans. Jij ook altijd met die mooie paadjes (hè Chris ). We zijn tot de Schönkahler op 1688 m gekomen. Het hoogste punt! De stijging zou, als je de route goed volgde max 200 m zijn .. Nu ruim 800 meter gestegen. Maar ... Het was prachtig! En achteraf hebben we super genoten!

In Tannheim geluncht en de weg vervolgd. Nog even vanwege werkzaamheden in een dorp verkeerd gereden, maar uiteindelijk na 50 km (tocht zou 34 zijn...) weer veilig teruggekeerd. Na een lekkere douche op ons balkon nagenieten van het uitzicht.